Ik was laatst met mijn vriendin en de honden een weekendje weg. Lekker naar een vakantiepark met volop wandelmogelijkheden rondom. Bos, heide, weilanden en wandelpaden langs een rivier. Kortom: alle mogelijkheden er eens lekker op uit te trekken. Nu lag er overal sneeuw en dat betekende dat het extra mooi was, zeker op die momenten dat de zon scheen. Nu waren wij niet de enigen die daar zo over dachten. Er waren meer mensen met honden uit de buurt, van het vakantiepark of van ver weg, het leek wel een drukbezocht hondencongres. Op zich geen enkel probleem. De natuur was groot genoeg…
Onze honden liepen heerlijk te snuffelen, te spelen, te ravotten en achter elkaar aan te rennen met een door henzelf gevonden tak. (eentje die weinig kwaad kon want het spelen met takken neemt altijd een bepaald risico met zich mee.) De ene hond heeft dan de tak in haar bek en rent daarmee weg. Heel hard. De andere hond rent daar vervolgens achteraan. Ze doet geen moeite de tak af te pakken, ze rennen zo met zijn tweeën heen en weer. Bij ons vandaan en terug naar ons toe. En dat vinden ze leuk. En ondanks dat wij dat niet helemaal begrijpen, ze mogen dat van ons leuk vinden.
Minder leuk
Wat ze allebei echter minder leuk vinden, is dat er altijd andere honden zijn die zich daarmee bemoeien. Die willen meespelen. Nu snap ik dat best van die andere honden. Alleen ik snap ook dat onze honden daar helemaal geen zin in hebben. En bijna altijd mondt dat uit in agressie van een van onze honden naar de hond die mee wil doen. Ik heb daar een hekel aan en vraag vervolgens aan de eigenaar van die andere hond of hij zijn hond bij zich wil roepen. Vaak worden mensen dan boos op mij. Ik moet mijn hond dan opvoeden want die moet het maar wel leuk vinden als andere honden met haar willen spelen. Die andere eigenaar vergeet dan dat hij zijn hond moet aanlijnen omdat die niet zodanig is opgevoed dat zijn hond los van de lijn bij hem blijft.
Waanzin
Mijn hond vindt iets leuk of vindt iets niet leuk. Dat is een gegeven. Daar kan ik niets aan veranderen. Ik kan sommige dingen leuker maken door er een beloning tegenover te stellen maar dan moet die beloning wel weer belangrijker zijn dan dat in dit geval de stok belangrijk is. En dat is heel moeilijk en eigenlijk wil ik daar niet aan beginnen. Mijn hond kan los. Mijn hond kan andere honden negeren op het moment dat die niet naar haar komen. Ik kan haar laten zitten als andere honden passeren (dit geldt ook voor auto’s, brommers, paarden en joggers. Maar mijn hond heeft er moeite mee als andere honden aan haar komen snuffelen en zij aangeeft dat ze dit niet wil maar dat die andere hond toch doorgaat. Mijn hond heeft er moeite mee als andere honden haar speelgoed willen afpakken. En mag ze: van mij wel. Het is toch waanzin dat honden elkaar leuk moeten vinden omdat wij dat willen.
Instelling
Ik heb mijn hond gekocht omdat ik die hond wilde. Ik wil met die hond dingen ondernemen, ik wil met die hond een eenheid vormen. Ik heb mijn hond niet genomen als speelkameraadje voor de honden in de buurt. Ik heb mijn hond niet genomen in de hoop dat ik honden uit de buurt kon inzetten om mijn hond haar energie te laten kwijtraken. Ik wilde dat er meer mensen dit inzagen. Dat ook honden hun voorkeuren hebben en dat er een kans is dat je iemand tegenkomt waarvan de hond het niet zo leuk vindt om met andere honden te spelen. En dat dat ook heel gewoon is. Eigenlijk heel normaal!
