Soms krijg je op puppycursus heel drukke puppy’s. Ze vliegen alle kanten op, ze vinden alles razend interessant, hebben bijna geen concentratievermogen en drijven de eigenaren tot wanhoop. Deze keer gaat het niet over echte ADHD puppy’s. Het gaat over ADHD puppy’s die eigenlijk alleen maar drukker gemaakt worden door hun eigenaren. Eigenlijk gaat het hier dus een beetje over puppy’s met “ADHD”- baasjes.
Dat pups alles nog heel interessant vinden is eigenlijk best logisch. Er gebeurt zo verschrikkelijk veel om hen heen en alles is de moeite waard om te onderzoeken. Dat hoort ook een beetje bij puppy’s en als we met zijn allen zorgen voor een goede socialisatie dan stimuleren we dat vermogen om te onderzoeken ook nog eens een keer. Eigenlijk is alles dus heel normaal.
Leren wat wel en niet belangrijk is
Vaak zien we bij puppy’s in de herfst dat ze helemaal geboeid kunnen zijn van vallende boomblaadjes. Puppy’s willen weten wat dat lege plastic zakje op straat te betekenen heeft. Die vuilniszak die ze in de schemering voor het eerste tegenkomen: is dat nu eng of hoeven ze zich nergens zorgen over te maken. Het zijn allemaal zaken waar zo’n klein puppenhoofdje mee te maken krijgt. Ondertussen leren ze. Ze onderzoeken of het leuk kan zijn dat een blaadje van een boom dwarrelt maar leren dat ze daar verder niks van hoeven te verwachten. Ze onderzoeken het lege plastic zakje op straat en leren dat daar verder niets te halen valt (tenzij het zakje niet leeg is natuurlijk…!) en ze leren dat die vuilniszak daar staat en verder niets te betekenen heeft.
Actief of afwachtend
Natuurlijk zijn er verschillen tussen puppy’s. Sommige pups wachten liever ietsje af. Samen met de baas kijken ze op een afstandje wat het leven hen allemaal te bieden heeft. Ze zijn wat passiever en laten alles wat meer op zich afkomen. Hier is niks mis mee. Ook zij leren op deze manier waar ze zich wel of juist niet op moeten richten in het latere leven. Andere puppy’s zijn veel actiever. Het zijn de jonge onderzoekers uit de hondenwereld en gaan overal heel onbevangen op af. Merken ze dat iets niet zo interessant is, dan gaan ze over op het volgende. Merken ze dat iets wel interessant is, dan slaan ze dat razendsnel op en willen verder onderzoeken. Er kan tenslotte nog veel meer zijn.
Op de cursus
Bij een puppycursus willen we de honden graag leren dat van alles wat er bestaat op de wereld, die baas toch wel het meest interessant is. Dat doen we, zeker in het begin vaak met lekkere snoepjes. We vragen de aandacht en de hond krijgt een snoepje als hij kijkt. We leren ze om te gaan zitten en hij krijgt zijn beloning als zijn gatje de grond raakt. We leren ze om te gaan liggen en hij krijgt het snoepje of de click als hij zijn voorpootjes vanuit de zitpositie naar voren schuift. Maar… als zo’n jonge onderzoeker zijn snoepje heeft gehad, wil hij weer verder en… geef hem eens ongelijk.
Puzzelen
Tegenwoordig maken we veel meer gebruik van het vermogen van honden om te puzzelen wat ze moeten doen om hun beloning te krijgen. Dit zorgt ervoor dat honden actiever en sneller leren. Ze moeten echter wel bereid zijn om te puzzelen. Nu is de puppycursus eigenlijk de allerslechtste plek om een pup iets te leren. Er is veel te veel afleiding. Vergelijk het met een vrouw die een man probeert te leren strijken terwijl de cupfinale op tv is. Oké, dit klinkt seksistisch, het is het ook, maar het is maar op mijn punt duidelijk te maken. Als de eigenaar te lang wacht met de beloning voor de pup dan gaat hij wat anders doen. Er is immers van alles anders te doen. Als een eigenaar een snoepje heeft wat niet lekker genoeg is dan haakt de pup af. Lukt het toch om de aandacht van de pup vast te houden dan vertoont de pup vaak zoveel bewegingen door elkaar dat het heel moeilijk wordt om hem te belonen.
Presteren
Toch willen eigenaren graag dat ook hun puppy de oefeningen gaat beheersen. Dat kan ook. Maar niet door heel druk mee te gaan doen met de pup. Vaak gaan deze eigenaren hun bewegingen zo snel door elkaar gooien dat de pup leert om de hand te volgen (en dus niet om te puzzelen) en hij gaat net zo snel meedoen. Het is begrijpelijk omdat de eigenaar zoekt naar die handeling die nodig is om zijn hond te laten zitten. Alleen snapt de hond dat niet. Daarnaast gaan de eigenaren ook nog eens allerlei stemcommando’s geven zoals zit, zitten, gaat zitten, en wijzen ze met hun andere hand ook nog eens allerlei andere kanten op. Als de pup het snoepje uiteindelijk volgt maar er met zijn snuit iets te dicht bijkomt wordt het snoepje weer weggehaald. Dit nodigt uit tot springen wat ons weer verder wegbrengt van de oefening “zit”, bijvoorbeeld. Kunt u het nog volgen… ik word al moe als ik dit aan het schrijven ben.
Rust
Wat we deze eigenaren vaak moeten leren is om de rust te bewaren. Als zij hun hand stil houden kan de hond deze niet meer uit alle macht volgen. Dat probleem zijn we dan kwijt. De pup zal dan gaan proberen om uit zoeken wat hij nu moet doen om dat snoepje te krijgen. In ieder geval niet door druk te doen. Laat het hem maar leren. Uiteindelijk doet hij wat we willen als dat snoepje interessant genoeg is. En dat is de eerste vereiste. Soms moeten we onze hand iets veranderen. Dat mag, maar dan weer rust.
Mijn ervaring is dat als ik de bazen leer om rustig te blijven, het met het ADHD gehalte van de puppy’s vaak enorm mee blijkt te vallen.
